Η σύντομη μεταπολιτευτική ιστορία στην Ελλάδα μας αποδεικνύει ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία ως σύστημα πολιτεύματος δεν μπορεί να υπηρετήσει την χώρα με βάση την λαϊκή βούληση και με βάση το εθνικό συμφέρον. Ονομάζουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία το θεσμικό πλαίσιο με το οποίο διακυβερνάται η χώρα, όμως η πραγματικότητα είναι ότι έχει εγκαθιδρυθεί τόσο στη συνείδηση του μέσου πολίτη, όσο και στην πρακτική μεταχείριση των πολιτικών εξελίξεων από τα ΜΜΕ ένα star system με το οποίο η πλειοψηφία του κόσμου θέτει τα προσωπικά του συναισθήματα ως κριτήρια επιλογής των προτιμώμενων κομμάτων και προσώπων. Αυτό όμως δεν είναι πολιτική και δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Είναι μια στρατηγική τακτική για να μπορούν να εξυπηρετούνται τα όποια ιδιοτελή και σκοτεινά συμφέροντα που σφετερίζονται το δημόσιο συμφέρον.
Στις τελευταίες εκλογές έμειναν όλες οι αντιμνημομονιακές δυνάμεις εκτός κοινοβουλίου και παρέμειναν όλες οι μνημονιακές. Προφανώς δεν έγιναν ξαφνικά η πλειοψηφία του κόσμου φιλικά προσκείμενοι σε θεσμικά-εξωθεσμικά ευρωπαϊκά-γερμανικά κέντρα που ελέγχουν κράτη και κυβερνήσεις. Όμως αποδεικνύει με σαφή τρόπο, οτι το υπάρχον πολιτικό σύστημα μπορεί να γίνει επιρρεπή σε εξωθεσμικούς σχεδιασμούς για τον έλεγχο των πολιτικών αποτελεσμάτων.
Μονάχα αν μπορέσουμε να επαναφέρουμε την δημοκρατία στην πραγματική της διάσταση η οποία επιτρέπει να γίνονται επιλογές βάση πολιτικών δεδομένων, τα οποία εκφράζονται μέσω της πλειοψηφίας του λαού τότε θα μπορέσουμε να προοδεύσουμε και να απαλλαγούμε από τα ζητήματα διαφθοράς και διαπλοκής. που υπηρετούνται κατεξοχήν μέσα από πρόσωπα που προωθούνται από το σύστημα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι εκλογές και το δημοψήφισμα το καλοκαίρι του 2015. Η κατ’ ουσία διαφορά των δύο αυτών πράξεων είναι ότι στην διενέργεια εκλογών γίνεται επιλογή προσώπων βουλευτές – κόμματα( τα κόμματα στην ουσία θεωρούνται πρόσωπα) ενώ στην διενέργεια δημοψηφίσματος γίνεται επιλογή πολιτικών επιλογών. Αυτή η ειδοποιός διαφορά είναι μια καλή ιδεολογική αλλά και πρακτική βάση εκκίνησης για την «αναδιάρθρωση» του πολιτειακού μας συστήματος. Παράλληλα αδυνατώ να πιστέψω ότι μπορεί με το υπάρχοντα δεδομένα να μπορέσει κάτι να αλλάξει, όπως βέβαια δείχνει και η πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια.
Ένα δεύτερο πολύ σοβαρό ζήτημα είναι ότι ακόμα και με την παρούσα πολιτική κατάσταση, υπάρχει ένας αποπροσανατολισμός από την καθημερινότητα στην ζωή του μέσου πολίτη, αλλά και από στρατηγικού χαρακτήρα πολιτικές κατευθύνσεις. Μας έχουν επικεντρώσει στα οικονομικά δεδομένα του ελληνικού κράτους και η κοινωνία έχει πάψει να ασχολείται με άλλα ζητήματα που την αφορούν.
Κάθε ενέργεια ή πράξη που πραγματοποιείται από μια οντότητα προϋποθέτει την ύπαρξη ενός στόχου, ενός οράματος, μιας επιθυμίας! Στις μέρες δεν υπάρχει καμία τέτοια προϋπόθεση. Με βάση αυτό τον στρατηγικό κατευθυντήριο άξονα, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε αυτή την πρώτη ύλη για να μπορέσει η κοινωνία να επανεκκινήσει ώστε να βγει από αυτό το αδιέξοδο τέλμα της οικονομικής υποδούλωσης Αυτή λοιπόν η “δημιουργική πολιτική” θα μπορούσε να περιγραφεί με τρεις βασικές κατευθύνσεις:.
Η πρώτη αφορά στην ενημέρωση των πραγματικών πολιτικών και τεχνικών δεδομένων που απασχολούν όλους τους τομείς του πολιτικού βίου. Η προκαταρκτική έκθεση της επιτροπής αλήθειας του δημόσιου χρέους αποτελεί σαφή παράδειγμα για το ζήτημα του χρέους στα πλαίσια των οικονομικών υποχρεώσεων του κράτους. Αν υπάρχουν τα πραγματικά δεδομένα τότε οι λύσεις γίνονται και πιο εφικτές και προσεγγίζουν το μέγιστο ωφέλιμο αποτέλεσμα για την πλειοψηφία που την επιλέγει.
Η δεύτερη αφορά σε δράσεις που αντικαθιστούν σε κάποιο βαθμό το ρόλο του κράτος και δημιουργούν οργανωτικές προϋποθέσεις για την βελτίωση υποδομών σε θέματα που αφορούν την καθημερινότητα του μέσου πολίτη σε όλα τα στάδια της ζωής του. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μέσα από μεθόδους οργανωτικής, συλλογικής, δημιουργικής προσέγγισης σε αντίθεση με την χρηματοκεντρική προσέγγιση που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια σε κάθε πολιτικό σχεδιασμό. Πιο περιγραφικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν υπάρχουν τα θέλω που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωή μας καθημερινά! Αν αυτό γίνει αποτέλεσμα μιας συλλογικής διαδικασίας τότε μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για να επανεκκινήσουμε όχι μόνο ως οικονομία αλλά ως κοινωνία
Η τρίτη κατεύθυνση αφορά την δημιουργία θεσμικών υποδομών για την ενεργή συμμετοχή των ίδιων των πολιτών στην διακυβέρνηση της χώρας. Υπάρχουν άνθρωποι με πολύ καλές προϋποθέσεις και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην αναζήτηση πολιτικών λύσεων στους οποίους δεν δίνεται η δυνατότητα να την αξιοποιήσουν. Παράλληλα αυτή η διαδικασία προσφέρει κίνητρο στο μέσο πολίτη το για να αρχίσει να ασχολείται και να ενδιαφέρεται για την ουσία του πολιτικού περιβάλλοντος όπως εκφράζεται μέσα από τις πολιτικές προτάσεις και απόψεις και όχι όπως σήμερα συμβαίνει μέσα από το πολιτικό star system.
Οφείλουμε να επισημάνουμε ότι τα ΜΜΕ εκτός από το να υπηρετούν αυτό το πολιτικό star sytem εξυπηρετούν και ένα δεύτερο ρόλο. Ο καθημερινός βομβαρδισμός από τα ΜΜΕ της μίζερης οικονομικής διάστασης που επικρατεί στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια, δεν έχει σαν βασικό σκοπό την παραπληροφόρηση του κόσμου, η οποία αποτελεί βραχυπρόθεσμης αποτελεσματικότητας ενέργεια, αλλά στις εξής επιπτώσεις:
α. στην υποσυνείδητη απαξίωση του κοινωνικού περιβάλλοντος από τους πολίτες στο οποίο συμμετέχουν, επιβιώνουν, και στην αποξένωση-απομόνωση του ίδιου ατόμου από την κοινωνία,
β. την αποδοχή μια μίζερης παραπολιτισμικής καθημερινότητας με αποτέλεσμα την έλλειψη ιδανικών, έλλειψη προσωπικών και κοινωνικών στόχων και οράματος,
γ. την αποδόμηση της όποιας ενστικτώδους αναζήτησης για ενεργητική αντίδραση.
Η καλύτερη αντιμετώπιση ενός τέτοιου κοινωνικού περιβάλλοντος είναι η ενεργός δράση. Όχι στην αντίδραση αλλά στην δράση. Το όραμα και οι στόχοι για μία συγκεκριμένη πορεία αποτελούν κίνητρα και το καθένα από εμάς. Όταν λοιπόν τα κίνητρα αυτά συλλογικοποιηθούν τότε θα μπορέσουν να γίνουν και αντίδραση στα όποια εμπόδια βρεθούν αντιμέτωπα στην πορεία αυτής της δράσης.
Κάθε εμπόδιο για καλό λένε και ίσως αυτό να αποτελεί μια καλή αφορμή για νέα λιμάνια και προορισμούς, νέους τρόπους οργάνωσης από ένα κόσμο που δεν εκπροσωπείται πολιτικά στο κοινοβούλιο.
manole-Νικολαϊδης Μανώλης
manole-elefteroipolites.blogspot.gr